Pomiar tętna.

Wyglądam nie najlepiej. Czuje się najgorzej. 

Tramwaje nie kursują. Na polu jest duszno. Zakupy ciężkie. 

Sok pomarańczowy zabił głód. Obiad musi poczekać. 

Niech lekarstwa zwalczające objawy alergii zaczną w końcu działać! Wykańczam się. 

Niech za oknem rozpęta się burza. 

Senność niech opuści mnie, a siła do pokonania tego co należy pokonać przyjdzie i zagości.

Kawa niech znów będzie dla mnie przyjemnością. 

Pan, który nie potrafi dotrzymać umowy, niech sam teraz do mnie przyjdzie. Na ten trzeci, czy tam czwarty koniec Krakowa.  A jak cokolwiek będzie nie ta,k to rozpłaczę się w progu. 

Zimny prysznic, krem na twarzy, sukienka i łóżko z braku fotela. 

Milion spraw.

Milion złotych.

W dziekanacie wieczne, odwieczne problemy, których dorośli ludzie nie potrafią między sobą rozwiązać. I ja pomiędzy nimi. Ależ to niemożliwe. "Mądrość dziekanatu pozostawmy dziekanatowi"- usłyszałam w słuchawce. Ach tak.

Jestem zbyt zdenerwowana.

Kładę trzy palce na nadgarstku, spoglądam na zegarek. 60. Mój organizm radzi sobie ze stresem. 

Myślę, że nie mam siły. 

Denerwuje się.